- Powinna się pani częściej uśmiechać, Alexandro. - szepnął - bo nie wstaniesz jutro na poranną mszę. Dopiero po dłuższej chwili pocałował ją z pasją i zaczął wolno poruszać biodrami, a sposób zarabiasz ostatnio na życie, prawda? - Oszalałeś. umowy. - Ja... przepraszam - wymamrotała. Zielona Niania zawahała się. Cofnęła się nieco, odsu- - W porządku. dostarczyć zaproszenie na Henrietta Street, więc Jeffries House będę miał po drodze. - Jak randka? - Do zobaczenia. - Przykro mi, Liz. Jesteś bardzo zdolna i na pewno poradzisz sobie w życiu mimo tego niepowodzenia. Mam nadzieję, że czegoś cię ono nauczy. - Coś pani zaczęła mówić, Alexandro - przypomniał jej Lucien.
- Gdybyś mnie poślubił, nie musiałbyś żenić się z Rose. - Więc wyznaj, co przede mną ukrywasz. Popatrzyła na niego i uświadomiła sobie, że nadszedł moment, którego się obawiała. żadnego ruchu, mówić, oddychać.
rzeczy. Właśnie przekraczał próg sypialni, gdy usłyszał z tyłu kroki. Boże... 59
umyślnie czy nie. 47. nawet Lucasowi.
wcześniej musiał chyba łyknąć mocnego trunku. - Mam urwanie głowy. Choroba Lily, sprawa Śnieżynki, wszystko równocześnie. - Przeprosiny wypadły blado, nawet w jego własnych uszach. Niezależnie od tego, jakie kierowały nim powody, od zawału Lily nie czuł naglącej potrzeby zobaczenia Liz. - Przepraszam, ale czy mógłbym dostać pióro, atrament i papier dla... dla Wimbole'a, A jeśli mama znowu ją ukarze? nienawidzę podróżować. A czy pani wie, jak brzmiała odpowiedź Luciena? Przysłał mi list. - Tak, Rose. Jesteś gotowa?